Σπίτι ολέ ολέ

Το SilverKid δεν γκρινιάζει πολύ (όταν δεν πεινάει) αλλά πολλές φορές θέλει την αγκαλίτσα του για να σταματήσει να παραπονιέται. Οταν είμαστε σπίτι λοιπόν τον πηγαίνω γύρω γύρω παράθυρα, καθρέπτες αλλά κυρίως στη κουζίνα όπου υπάρχουν διάφορα έντονα χρώματα.

Κατά τη διάρκεια της “βόλτας” μας προσπαθώ να του τραγουδάω όσο μπορώ  για να συνηθίζει τη φωνή μου περισσότερο, να ακούει ελληνικά (more on that later) και κυρίως γιατί δείχνει να το απολαμβάνει.

Το αγαπημένο ήταν μέχρι τώρα το “Ηταν ένα μικρό καράβι” και στη δεύτερη θέση το “Μια ωραία πεταλούδα”. Αλλά σαν πατέρας και Παναθηναϊκός του τραγουδούσα και τον ύμνο μαζί με διάφορα συνθήματα, μου έρχονται πιο έυκολα στο μυαλό όπως και να το κάνουμε.

Το πρόβλημα είναι οι “κακές” λέξεις που συναντούμε πολλές φορές σε αυτά τα “ποιήματα” και που δε θέλω να τα ακούει από τώρα, για αυτό και απλά ψιθύριζα διάφορες random συλλαβές στη θέση τους. Τις προάλλες καθώς βρισκόμασταν στη κουζίνα και τραγουδούσα το “φέρτε μας τον ψυχίατρο” την ίδια ώρα δούλευε και το πλυντήριο. Οπότε παίζοντας με τις λέξεις βγήκε το παρακάτω τραγουδάκι:

Φέρτε μας το πλυντήριο

Σπίτι ολέ ολέ

να δούμε τι θα γίνει

σπίτι ολέ ολέ

να βάλω το πουκάμισο

σπίτι ολέ ολέ

και καθαρο να γίνει

σπίτι ολέ ολέ

Φέρτε και το ψυγείο βρε

να βάλουμε ντομάτες

να τις φυλάξουμε καιρό

να φτιάχνουμε σαλάτες

Ο φούρνος είναι ανοιχτός

τι ψήνει η μανούλα

πατάτες με κοτόπουλο

εσύ όμως κρεμούλα

Πιο πολύ γελάω εγώ παρά το μωρό 🙂