Είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους “αναβλητικούς”.
Μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο και άλλα παρόμοια από τον δεκάλογο του τεμπέλη τον οποία ακολουθούσα για χρόνια με θρησκευτική ευλάβεια.
Δε γνωρίζω γιατί είναι μέρος της προσωπικότητας μου, είναι έμφυτο ή μήπως έκαναν κάποιο “λάθος” οι γονείς μου όταν ήμουν μπόμπιρας. Δεν έχει σημασία.
Εχω βελτιωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια όπου τα deadlines είναι πολύ πιο αυστηρά (στη δουλειά και στις συναναστροφές). Αυτο που με βοήθησε περισσότερο είναι το task management.
Οτι πρέπει να κάνω, το βάζω σε μια λίστα με ένα deadline. Πολλές φορές βέβαια θα σπρώξω το deadline μόνος μου καμμιά βδομάδα/μήνα αργότερα σε κάτι που δεν επείγει (κατ’ εμέ), αλλά τουλάχιστον η πλειψηφία των tasks θα διαγραφεί On time.
Σε αυτό βοηθάει και το γεγογός ότι προσπαθώ να σπάσω ένα οποιοδήποτε project σε μικρότερα tasks.
Οταν τσεκάρω κάτι ως “done” νιώθω μια μικρή αγαλλίαση η αλήθεια είναι – και είναι καλύτερο να διαγράφεις 10 πράγματα παρά 1.
Πολύ ωραίες απαντήσεις για την αναβλητικότητα είδα και σε αυτό το πολύ ωραίο thread στο quora.
Ρίξτε του μια ματιά σήμερα (αύριο, μεθαύριο, whatever…)